Publications

Abstract

In everyday communication speakers often refer in speech and/or gesture to objects in their immediate environment, thereby shifting their addressee's attention to an intended referent. The neurobiological infrastructure involved in the comprehension of such basic multimodal communicative acts remains unclear. In an event-related fMRI study, we presented participants with pictures of a speaker and two objects while they concurrently listened to her speech. In each picture, one of the objects was singled out, either through the speaker's index-finger pointing gesture or through a visual cue that made the object perceptually more salient in the absence of gesture. A mismatch (compared to a match) between speech and the object singled out by the speaker's pointing gesture led to enhanced activation in left IFG and bilateral pMTG, showing the importance of these areas in conceptual matching between speech and referent. Moreover, a match (compared to a mismatch) between speech and the object made salient through a visual cue led to enhanced activation in the mentalizing system, arguably reflecting an attempt to converge on a jointly attended referent in the absence of pointing. These findings shed new light on the neurobiological underpinnings of the core communicative process of comprehending a speaker's multimodal referential act and stress the power of pointing as an important natural device to link speech to objects.

Abstract

Wanneer iemand goed is in het spreken van meerdere talen, wordt wel gezegd dat zo iemand een talenknobbel heeft. Iedereen weet dat dat niet letterlijk bedoeld is: iemand met een talenknobbel herkennen we niet aan een grote bult op zijn hoofd. Toch dacht men vroeger wel degelijk dat mensen een letterlijke talenknobbel konden ontwikkelen. Een goed ontwikkeld taalvermogen zou gepaard gaan met het groeien van het hersengebied dat hiervoor verantwoordelijk was. Dit deel van het brein zou zelfs zo groot kunnen worden dat het van binnenuit tegen de schedel drukte, met name rond de ogen. Nu weten we wel beter. Maar waar in het brein bevindt de taal zich dan wel precies?