In deze bijdrage wordt een modulair model van zinsproductie besproken. De planningsprocessen, die aan de productie van een zin voorafgaan, kunnen in twee hoofdcomponenten onderverdeeld worden: deconceptualisering (het bedenken van de inhoud van de uiting) en de formulering (het vastleggen van de linguïstische vorm). Het formuleringsproces bestaat weer uit twee componenten, te weten de grammatische en fonologische codering. Ook deze componenten bestaan elk weer uit een aantal subcomponenten. Dit artikel beschrijft wat de specifieke taak van iedere component is, hoe deze uitgevoerd wordt en hoe de componenten samenwerken. Tevens worden enkele belangrijke methoden van taalproductie-onderzoek besproken.